Chwal i błogosław, duszo moja, Pana

Dla naszej wiary najbardziej zabójcza jest obojętność.

Wcale nie bunt, agresywna niewiara, ale obojętność – odbierająca siły, niszcząca nadzieję.

Zakrada się powoli, rodzi się w znużeniu,

gdy życie wydaje się podpowiadać:

„zakryta jest moja droga przed Panem”.

Może właśnie wytrwałość jest tym jarzmem,

które najtrudniej nam unieść bez

„pocieszającej obecności niebieskiego Lekarza”.